Baba Bulleh Shah Poetry Lyrics | Heart Touching Shayari Lyrics

Baba Bulleh Shah Poetry Best Punjabi Baba Bulleh Shah

دل نوں لگ جان روگ تے کی کریئے 

کسی دی یاد وچ اکھیاں رون تے کی کریئے

 سانو تے ملن دی آس رہندی اے ہر ویلے بلھیا

 جے یار ہی بھل جان تے کی کریئے  

پتھر ذہن گلاب نہیں ہوندے

کورے ورق کتاب نہیں ہوندے

جے کر لیے یاری بلھیا

فیر یاراں نال حساب نہیں ہوندے 

بُرے بندے نوں میں لبن ٹریا پر بُرا لَبا نہ کوئی

جَد میں اندر چھاتی پائی تے مے توں بُرا نہ کوئی

نہ کر بندیا میری میری

نہ تیری نہ میری

چار دناں دا میلہ

دنیا فیر مِٹی دی ڈھیری

اک پاسے میرے رہن وہابی

 اک پاسے دیو بندی

اگے پچھے شیعہ سُنی

 ڈّاہڈی فرقہ بندی

وِچ وچالے ساڈا کوٹھا

 قسمت ساڈی مندی

اِک محلہ، اَٹھ مسیتاں

 کیدی کراں پابندی؟

چڑھدے سورج ڈھلدے ویکھے 

بجھے دیوے بلدے ویکھے

ہیرے دا کوئی مُل نہ تارے، 

کھوٹے سکے چلدے ویکھے

جناں دا نہ جگ تے کوئی، 

اَووی پُتر پلدے ویکھے

اوہدی رحمت دے نال بندے، 

پانی اُتے چلدے ویکھے

لوکی کہندے دال نہی گلدی، 

میں تے پتھر گلدے ویکھے

جنھاں قدر نہ کیتی یار دی بُلھیا 

ہتھ خالی او ملدے ویکھے

ہتھ خالی او ملدے ویکھے

الف اگ لگی وچ سینے دے

سینہ تپ کے وانگ تندور ھویا

کجھ لوکاں دیاں تانیاں نے مار دتا 

کجھ سجن اکھاں توں دور ھویا

اک شیشہ لیا سی یار ویکھن لئ

 اووی زمین تے ڈگ کے چور ھویا

بلھے شاہ لوکی ھس کے یار منا لیندے 

ساڈا رونا وی نامنظور ھویا

کیتا سوال میاں مجنوں نوں

تیری لیلا رنگ دی کالی اے

دتا جواب میاں مجنوں نے

تیری انکھ نہ ویکھن والی اے

قرآن پاک دے ورق چٹے

اتے لکھی سیاہی کالی اے

چھڈ وے بلھیا دل دے چھڈیا

تے کی گوری تے کی کالی اے

میری روح وچ میرا یار وسدا

میری اکھاں وچ اسدا دیدار وسدا.

مینوں اپنے درد دی کجھ پرواہ نہیں

رب کرے ہر ویلے رھوے میرا یار ہسدا

دیکھ اسماناں تےاڈدھے پیچھی

نہ او کردے رزق ذخیرہ

نہ او پُوکھے مردے نے

بندے ہی  کردے رزق ذخیرہ

بندے ہی  پُوکھے مردے نے 

مسجد ڈھا دے مندر ڈھا دے 

 ڈھا دے جو کچھ ڈھیندا 

اک بندے دا دل نہ ڈھاویں 

رب دلاں دے وچ رہندا  

پڑھ پڑھ عالم فاضل ہویوں

کدی اپنے آپ نوں پڑھیا ہی نہیں

جا جا وڑھدا مسجداں، مندراں اندر

کدی من اپنے وچ وڑھیا ہی نئیں

اویں روز شیطان نال لڑدا

کدی نفس اپنے نال لڑیا ہی نئیں

بلھے شاہ اسمانی اُڈدیاں پھڑدا ایں

جیہڑا گھر بیٹھا اوہنوں پھڑیا ہی نئیں

پڑھ پڑھ کتاباں علم دیاں تو نام رکھ لیا قاضی

ہتھ وچ پھڑ کے تلوار تو نام رکھ لیا غآزی

مکے مدینےگھوم ایا تے نام رکھ لیا ہاجی

او بھلیا حاصل کی کیتا؟جے تو رب ناکیتا راض

میرے عشق دے وِچ مشکوک نہ ہو 

نَیں اَج تک غلط نِگاہ کیتی 

تیری ہر ملاقات میں اِنج کیتی 

جیویں موسیٰ نال خدا کیتی  

نَیں فرق کیتا تیری پوجا وِچ 

نَیں خطرِ آں دی پرواہ کیتی  

اِک تینوں رب نَیں کہہ سکدا 

باقی ساری رسم ادا کیتی 

کجھ بغض دی ریت وچ نئی ملدا 

کجھ ہار تے جیت وچ نئی ملدا 

مخلوق خدا نال پیار تے کر 

رب صرف مسیت وچ نئی ملدا

اسی نازک دل دے لوگ ہاں

 ساڈا دل نہ یار دکھایا کر

نہ جھوٹے وعدے کیتا کر

 نہ جھوٹیاں قسماں کھایا کر

تینوں کنی واری میں آکھیاں اے

 مینو ول ول نہ ازمایا کر

تیری یاد دے وچ میں مر جا ساں

 مینو اینا یاد نہ آیا کر

اس نال یاری کدی نہ کریں 

جس نوں اپنے تے غرور ہووے 

ماں باپ نوں برا کدی نہ کویں

چاہے لاکھ اناں دا قصور ہووے

راہ چلدے نوں دل نہ دیوں

چاہے لاکھ چہرے تے نور ہووے

او ..بلهیا دوستی صرف اوتهے کریں 

جیتهے دوستی نبهاون دا دستور ہووے

جس یار دے یار ہزار ہوون

اُس یار نُوں یار نہ سمجھیں 

جیڑا حد توں وَد کے پیار کرے 

اُس پیار نُوں پیار نہ سمجھیں 

ہووے یار تے دیوے ہار تینوں 

اُس ہار نوں ہار نہ سمجھیں 

بلھے شاہ بھانویں یار جِنا غریب ہووے

اُودی سنگت بیکار نہ سمجھیں

جھوٹے ہاسے ہسدے لوکی

بھیت نہ دل دا دسدے لوکی

چنگے وقت دے سنگی ساتھی

برے وقت توں نسدے لوکی

پہاڑاں تے چڑھدے سیلاب ویکھے 

وچ کنڈیاں دے رلدے گلاب ویکھے 

دولت تے ایڈا مان نہ کر بندیا 

سڑکاں تے رلدے نواب ویکھے

بُلھے شاہ زہر ویکھ کے پیتا تے کی پیتا

عشق سوچ کے کیتا تے کی کیتا

دل دے کے دل لین دی آس رکھی

وے بلھیا پیار  کیتا تے کی کیتا

تسی اچے ، تہاڈی ذات وی اچی

تسی وچ اچ دے راہندے

اسی قصوری ،ساڈی ذات قصوری

اسے وچ قصور دے راہندے

پُھلاں دا تُو عطر بنا

عطراں دا فر کڈ دریا۔

دریاواں وچ فِر تو رج کے نہا۔

مچھلیاں ونگوں تاریاں لا۔

فِر وِی مُکنیں بُو نِیں تیری۔

پہلے اپنی مَیں مُکا۔

نہیں لنگدا وقت وچھوڑے دا

 بن یار گزارا کون کرے 

دنیا تو کنارہ ہو سکدا 

یاراں تو کنارہ کون کرے 

اک دن ہووے تا لنگ جاوے

ساری عمرگزرا کون کرے

کر غور ہتھ دِیاں انگلیاں تے

ہر اک وچ فرق ضروراے

انج فرق اے ساری دنیا وچ

کوئی ظالم تے کوئی مجبور اے

کوئی مر گیا کسی دے پیار دے وچ

کوئی بالکل وی مغروراے

کوئی مخلص دل وچ وسدا اے

کوئی اَکھ دی پہنچ تو دور اے۔