Kalam Mian Muhammad Bakhsh Saif ul Malook by Fsee production

Kalam Mian Muhammad Bakhsh Saif ul Malook | Sufi Kalam | Sufiana Kalam

سدا سُکھالے اوہو بھائی
عشق جنہاں گھٹ آیا

مرهم پھٹ انہاں دے پانے
ہکو جیہا سکھایا

تاج تخت سلطانی تج کے
ٹھوٹھا پھڑن گدائی


رکھ امید سجن دے در دی
کٹن جو بن آئی

دم دم پین شراب غماں دی
دم نہ مارن مولے

وٹ چلن وٹ پان نہ متھے
واہ تنہاندے رُولے

مٹھا نشہ شراباں والا
پر وچ تروٹک پِھکّی

بلبل نوں خوش صحبت گُل دی
بری کنڈے دی دِکّی

کر کر یاد سجن نوں کھاندے
پُن پُن  جگر نوالے

شربت وانگ پیا دے ہتھوں
پیون زہر پیالے

فیر خلاصی مانگدے ناہیں
جو قیدی دلبر دے

پھاہی تھیں گل کڈھدے ناہیں
ہوے شکار اس گھر دے

باہروں دیسن میلے کالے
اندر آب حیاتی

ہوٹھ سکے ترہایاں وانگر
جاں ندی وچہ نہاتی

شہر اجاڑ ڈھويندے وتدے
دلبر یار بغل وچہ

گنگے ڈورے کن زبانوں
معنی سبھ عقل وچہ

رات وہاں گل لایا جانی
ہک دم جدا نہ ہوندے

عاشق رجن نہیں محمد
بھر بھر هنجوں روندے

جنہاں عشق بندے دا لگا
صبر آرام نہ تنہاں

سُتے بیٹھے اُتول ویکھن
لُٹ کھڑے سن جنہاں

ايسا صدق لیاون اس تے
سچے نال دھیانے

اس بن باغ بازار نہ بھاون
لاون اگ جہانے

ہور کسے دی چاہ نہ رہندی
سٹن سبھ آشنایاں

ماؤ پیو دا لنگ اتارن
لج لگاون بھایاں

جے اوہ جان پیاری منگے
ترت تلی پر دھردے

سر لوڑے تاں سہل پچھانن
رتی عذر نہ کر دے

اس ہوائے حرص ہواؤں
ایسا ہے چت مسدا

جنہاں عشق حقیقی لایا
کرو تعجب اس دا

حالاں اندر کرو نہ حجت
بھلی نصیحت بھائی

حال محباں دا رب معلم
ہور کی جانے کائی