Mian Muhammad Bakhsh Kalam Punjabi Saif ul Malook

سوہہنا یار محمد بخشا
گھٹ وچ
 نظریں آو

ناں میں لائق وصل تیرےدے
 
 نہیں فراق جھلیندا

نہ اس راہوں مُڑاں پچھاہاں
 نہ تُدھ پاس بُلایا

دُکھ قضئیے سُن کے میرے
 ہر اک دا دل سڑ دا

تُدھ نہ لگا سیک محمد
 میں تن عشق جلایا

بھارا بھار پریت لگی دا
سائیں توڑ پُچاوے

وا فجر دی باغ اِرم دی
 بو بہار لیاوے
   
کیچم دا کر دان سسی دے
 پتن باغ ساوے

سوہہنا یار محمد بخشا
گھٹ وچ نظریں آو

کیہ گل آکھ سُناواں سجناں درد فراق ستم دی

آیا حرف لباں پر جس دم پھٹ گئی جیبھ قلم دی

چٹا کاغذ داغی ہویا پھری سیاہی غم دی

دُکھاں کیتا زور محمد خبر اس دم دی

ربا کس نوں پھول۔سناواں درد دلے دے سارا

کون ہووے اج ساتھی میرا دُکھ ونڈاون ہارا

جس دے نال محبت لائی چا لیا غمخوارا

سوہہنا دِس دا نہیں محمد کی میرا ہُن چارا

کر کر یاد سجن نوں روواں مُول آرام نہ ڈھوئی

ڈھونڈ تھکا جگ دیس تمامی رہیا نظام نہ کوئی

رُٹھا یار مناوے میرا کون وسیلہ ہوئی

لاصابون محبت والا داغ غماں دے دھوئی